نگاهی به عوامل فرهنگی افزایش ورود دختران به دانشگاه‏ها

در اغلب ادبیات موجود حضور زنان در دانشگاه ها با مقوله تربیت نیروی انسانی و مسأله اشتغال مرتبط می شود و در تبیین این موضوع از نظریات اقتصاددانان درباب سرمایه انسانی یاری گرفته می شود. اما این مقاله بر ابعادی دیگر از این پدیده دست می گذارد و به ارزیابی انگیزه های اجتماعی و فرهنگی ورود دختران به دانشگاه می پردازد. پرسش اصلی این است که ورود زنان به دانشگاه را در شرایط بیکاری گسترده دانش آموختگان دانشگاهی با توجه به چه عوامل غیراقتصادی می توان توضیح داد و در این میان تقاضای اجتماعی، چه تأثیری را در جذب زنان به دانشگاه ها دارد. آیا این تقاضای اجتماعی به معنای خروج از عرصه خصوصی (خانواده) برای ورود به عرصه عمومی می باشد و یا زنان در دریافت های خود این دو مقوله را با یکدیگر پیوند می دهند؟ این مقاله با استناد به برخی زمینه های مفهومی و پاره ای مطالعات تجربی مجموعی ای از فرضیات تحلیلی را برای آزمون در پ‍ژوهشی روشمندتر ارایه می دهد. بر اساس این پنداشته ها تمایل دختران به ادامه تحصیل علاوه بر انتظارات فردی دارای معانی فرهنگی و اجتماعی بوده و از تعلق آنان به خانواده پیشین و تمایل شان برای مشارکت نمادین در ساختن خانواده آینده تأثیر می پذیرد.